 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Чаго ж ты плачаш,
кніжніца, дзівачка?
Хацела мнішкай стаць, ды расхацела.
Таму цяпер не абцяжарвай плачам
Зямное неспатоленае цела.
Ня толькі Бог – твой гаспадар суровы,
Але і князь, які ня любіць песень.
Часьцей за вышываньнем каляровым
Ты бавіш час у залачоных крэслах.
Ты гаспадыня?
Вось насьмешка лёсу!
Вергілія чытала і Тацыта,
Стварала для сябе высокі востраў,
Цяпер з прыслугай сварысься сярдзіта.
Дзіця хварэе. Муж на паляваньні.
І моль ляціць ад выцьвілых кілімаў.
Аб чым ты плачаш? Аб зямным каханьні?
Ці аб нябесным, што праходзіць міма?
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
